Rozdział 3 - The baby project

PRZECZYTAJ NOTKĘ POD ROZDZIAŁEM! 

  Wyjaśniłem wszystko mojej siostrze i jakoś to przeżyła. Zaśmiałem się na samą myśl o jej minie, kiedy to usłyszała. Przecież to niecałe 10 minut drogi, przeżyje. Wsiedliśmy do samochodu blondyna zamykając drzwi i siadając w fotelach. Zająłem miejsce pasażera, a Katrin usiadła z tyłu. Niall rzucił mi uśmiech witając się ze mną i skierował swoje spojrzenie do tyłu. Katrina podniosła głowę, lekko się uśmiechnęła i rzuciła 'Cześć'.

- Bywało gorzej - zaśmiał się Horan, a ja wtórowałem. Przez całą drogę rozmawiałem z kolegą o ładnych dziewczynach w szkole. Zacząłem opowiadać o Mary i rozmarzyłem się. Oczy jak czekoladka, a usta jak wiśnie. Długie blond loki i zgrabna sylwetka, a na twarzy słodki uśmiech.

- A ty masz jakąś na oku? - Spytałem kończąc swój monolog. 

- Obecnie nie. Nie patrzę na wygląd, przynajmniej staram się. O, jesteśmy na miejscu. - Wysiedliśmy w pojazdu i razem z Niallem udaliśmy się na lekcje. Usiadłem w ostatniej ławce wraz z Louisem. Horan przysiadł się do Ann. Dziewczyna miała brązowe farbowane włosy i ubierała się trochę wyzywająco. Przecież mówił, że nie ma nikogo na oku i nie patrzy na wygląd. Zadzwonił dzwonek i rozpoczęła się matematyka. 

POV of Katrina

  Pierwszą lekcją jaką z Vic miałyśmy była biologia. Same nudy. Później zrobiło się ciekawiej, ponieważ było wychowanie fizyczne. Na ostatnią lekcję przypadło Wychowanie Seksualne i do Życia w Rodzinie. Na lekcji nauczycielka zapowiedziała nam projekt, dość nietypowy. Wraz ze starszymi uczniami, parami chłopak - dziewczyna będziemy niańczyć symulator dziecka. Starszymi znaczy ze starszych roczników. Nie mam pojęcia dlaczego tak. Ogólnie w tej szkole panuje zasada integracji między klasami, więc możliwe, że dlatego. Mam nadzieję, że przypadnie mi praca z Harrym. Mieszkamy razem, dostalibyśmy z projektu szóstkę. Wszystko mogłoby się udać, z moim bratem nie ma problemów, dogadujemy się. Belflerka dodała też, że rozdzieli nas sama i dowiemy się tego w ciągi kilku dni. To szkolnictwo coraz bardziej mnie zadziwia. W Kanadyjskiej szkole nie było takich projektów. Tak więc, mam nadzieję, że będę pracować z Hazzą. 

- Co w ogóle lubisz robić oprócz jazdy figurowej? - Spytała mnie Vic na jednej z przerw. Nie wiemy tylu rzeczy o sobie, więc dobrą okazją jest pogawędka. 

- Ogólnie interesuje się sportem. No wiesz, bieganie, taniec, gimnastyka...

- Już się nudzę - Zaśmiała się.

- A Ty co lubisz robić, Vic?

- Denerwujesz mnie! Na serio! Nie Vic, nie Victoria! Nie znoszę tego imienia. - Powiedziała ostro. Zaskoczył mnie jej wybuch złości, ponieważ nigdy wcześniej mi tego nie wypominała. Zawsze jest spokojna i zrównoważona, ale zdaje się, że odkryłam mej drugą stronę, ale każdy ma jakieś wady. 

- To jak mam mówić? 

- Tori. 

- Dobrze. W takim razie, co lubisz robić, Tori? 

- Oglądać komedie romantyczne, czytać, słuchać muzyki. Ogólnie to interesuje się muzyką. Śpiewać też lubię, ale nie tańczyć. Tego nie potrafię. Moja mama była tancerką, lecz ja tego nie trawię. A mówiłam Ci, że gram na wiolonczeli? - Powiedziała to wszystko chyba na jednym wdechu. Szybko, jak maszyna.

- Nie wspominałaś.

- To teraz wiesz. Gram od ósmego roku życia. Z kim chcesz pracować przy projekcie?

- Z bratem, będzie najłatwiej. 

- Masz racje. Razem mieszkanie, wiecie o sobie wszystko, a na dodatek jesteście rodzeństwem. Ja chcę z Joshem. Wtedy wszystko będzie idealnie! - Stwierdziła z maślanymi oczami. Zadzwonił dzwonek, więc udałyśmy się na lekcje, którą była fizyka. Ledwo nauczycielka zdążyła wejść do klasy, a jeden z chłopaków już zaczął się jej podlizywać.

- Piękne buty, a ta sukienka idealnie na Pani leży!

- Uspokój się Martin!

- Proszę się nie denerwować. Złość piękności szkodzi - Mówił, a klasa się śmiała - Jaki naszyjnik... I kolczyki i wszystko! Gdzie się Pani ubiera?

- Dość! Styles, przynieś mi Wasz dziennik, muszę mu wpisać odpowiednia ilość punktów!

- Dziękuję - Odparł Martin śmiejąc się. Wstałam i udałam się w stronę drzwi.

- Ujemnych oczywiście! - Dodała belferka i przeszła do sprawdzania obecności. Opuściłam klasę i udałam się w stronę pokoju nauczycielskiego. Po drodze spotkałam Louisa. Chłopak uśmiechnął się do mnie, a ja do niego.

- Wysłana po dziennik? Tam jest 'baza' nauczycieli. - Powiedział pokazując przede mnie. - Idziesz prosto, skręcasz w prawo i jesteś na miejscu. Powodzenia! - Rzucił ciepły uśmiech i nim zdążyłam podziękować, ulotnił się. Jest naprawdę bardzo miły i pomocny, bez niego bym nie trafiła. Otworzyłam drzwi, wzięłam dziennik i nim się obejrzałam wracałam już do klasy. Schodząc po schodach minęłam się z Horanem. Blondyn uśmiechnął się zalotnie, a ja przeszłam niewzruszona. Denerwuje mnie w nim to, że nie można z nim normalnie pogadać tylko od razu zaczyna jakieś podloty czy co to jest. 

- Proszę - Podałam nauczycielce dziennik, a ona wpisała Martinowi punkty ujemne. Usiadłam obok Vic... Znaczy obok Tori! Otworzyłam zeszyt, aby zapisać temat lekcji. 

- Jutro babka od Wychowania przyjdzie z listą par do tego projektu z dzieckiem. - Powiedziała szeptem. Przytaknęłam. Zabrałyśmy się do pracy i tak minęła reszta lekcji. 

~*~

  Harry kończył później niż ja, więc część drogi wracałam sama. Odprowadziłam Tori do domu i zmierzałam w stronę swojego. Założyłam słuchawki, a w moim iPodzie włączyłam ulubione piosenki. Usłyszałam jakieś krzyki, ale ignorowałam to, a po chwili ktoś szarpnął mnie za ramię. Odwróciłam się mocno zdenerwowana z zamiarem wygarnięcia tej osobie co myślę o takim zachowaniu. Dziś nie miałam humoru, zdecydowanie.

- O co chodzi? - Spytałam lekko zirytowana.

- Jesteś młodszą siostrzyczką Harrego, zgadza się?

- I co w związku z tym? 

- Powiedział mi, żebym dopilnował, abyś bezpiecznie dotarła do domu. 

- Dlaczego kończysz wcześniej? Jesteście w jednej klasie. Gdzie mój brat?

- Musiał zostać - Powiedział Blondyn z uśmiechem. Hazz jest nadopiekuńczy. Przecież to niedaleko, a nocy nie ma. Czasami myślę, że powinien zadbać tak o siebie. 

- Potrafię sama wrócić.

- Ja wiem, ale on najwyraźniej nie. Poza tym, obiecałem mu. - Westchnęłam i w końcu się zgodziłam z nim. Nałożyłam z powrotem słuchawki, a w moich uszach rozbrzmiała piosenka "I see fire". Po chwili Niall zagrodził mi drogę.

- Co Ty robisz? - Spytałam zdezorientowana. Chłopak przybliżył się do mnie i ściągnął moje słuchawki. - Miałem cichą nadzieję, że porozmawiamy. Mało się znamy i gadamy, a teraz mamy okazje.

- To o czym? 

- Co lubisz robić? 

- Wszystko co związane ze sportem. Następne pytanie.

- Bądź milsza. 

- Rick Horan jest Twoim wujkiem? - Nastała cisza - Odpowiedz.

- Tak. On sam... Jeździł.

- Słyszałam. Dlaczego skończył? Miał przed sobą wiele lat kariery. - Dziwiłam się, że tak po prostu z nim rozmawiam. Normalnie wydarłabym się na niego, lub tym podobne. Z drugiej strony byłam ciekawa. Rzucić karierę w trakcie jej rozwoju to nie jest łatwa decyzja. Wręcz okropna. Pewnie długo i ciężko trenował zanim osiągnął to co osiągnął, a nagle musi wszystko rzucić. 

- Dlatego, że urodziłem się ja. Nie mieliśmy wystarczających środków na utrzymanie. Rick rzucił karierę i wrócił do nas, aby pomóc. Znalazł pracę i z wraz z moim ojcem dorabiali po godzinach. 

- Och. Mama Ci to opowiedziała? - Przytaknął. Reszta drogi minęła w ciszy i dobrze. Mogłam odpocząć od niego i posłuchać muzyki. Szedł równo ze mną, gdy nagle wybiegł przede mnie. Byliśmy pod moim domem. Niall otworzył przede mną bramkę i przepuścił mnie przed sobą. Rzuciłam ciche 'dziękuje' i weszłam do małego ogrodu. 

- Nie idziesz do domu? - Zadałam pytanie, bo chłopak wszedł za mną.

- Przypilnuję Cię.

- Nie. Chcę odpocząć i nie mam czasu na zabawianie Cię. Idź już!

- Wyganiasz mnie? 

- Żegnam - Dodałam i zatrzasnęłam mu drzwi przed nosem. Wieczorem wymieniłam kilka zdań z moją byłą przyjaciółką z Kanady. Tak, byłą. Przestała się do mnie odzywać, a kiedy wyjechałem nagle sobie o mnie przypomniała. Nie traciłam więc czasu na tą konwersację i wylogowałam się. Spytałam brata z kim chce być w projekcie.

- Hmmm.. z Mary..

- Ale wybierane są dziewczyny z drugiego rocznika, z mojej klasy.

- Szlak! W takim razie z Tobą.

- O! Jak ja cię lubię - Zaśmiałam się, a on tylko mnie przytulił. 

~*~

  - Oto lista! Nie ma zmiany par, chyba, że ktoś się rozchoruje! - Krzyknęła Pani Windsor - Cisza! Zaczynajmy. Więc tak: Josh Devine i Victoria! Proszę o to Wasze nowe dziecko. - Tori podeszła po lalkę uśmiechając się, ponieważ Josh jej się podoba i to bardzo. Nauczycielka wyczytywała następne pary. - Louis Tomlinson i Mery Wens! - Widziałam rozczarowanie na twarzy Harrego. Louis też nie był zadowolony. - Katrin Styles i... - Błagam Harry. Błagam Harry. Nikt inny tylko on. - Liam Payne! - Oh... Nie. Choć lepsze to niż praca z Horanem czy Martinem. Ale nie ukrywałam, że byłam również rozczarowana. Odszedłem i zaczęłam szukać chłopaka. Po chwili zupełnie przez przypadek wpadłam na niego.

- Właśnie Cię szukałem. Musimy wszystko obgadać. Proponuję spotkać się pojutrze u kogoś z nas. Możemy u Ciebie, przy okazji odwiedzę Twojego brata. 

- Zgoda. Przyjdź po lekcjach.

- Nie ma problemu, pa. - Liam uśmiechnął się ciepło i odszedł w stronę swojego kolegi. Jest naprawdę miły. Już go lubię. Myślę, że ta praca będzie przyjemna. Odszukałam Tori i wyszłyśmy z budynku szkoły. Teraz miałyśmy okienko. Poszłyśmy do pobliskiej kawiarni. Zjadłyśmy ciepłą szarlotkę i pogadałyśmy jak przyjaciółka z przyjaciółką. 

  Następnego dnia szybko po powrocie ze szkoły sprzątłam pokój, Zjadłam obiad, a Harry pomógł mi przygotować wszystkie akcesoria dla lalki. Ma z nią przyjść Liam. Usiadłam na kanapie w celu odpoczęcia, ale zadzwonił telefon Harrego. Mój brat odebrał i z niemrawą miną usiadł obok mnie. 

- Liama nie było dziś w szkole, prawda? - Spytał, a ja przytaknęłam w formie odpowiedzi. - Jest chory, ma grypę. Nie da rady przyjść. Jutro musisz iść do Windsorowej i poprosić o nowego partnera do pracy.

- A co jak tego nie zrobię? Mogę sama się nią opiekować.

- Wtedy wpisze Ci pałę. To ćwiczenie polega na wzajemnym zrozumieniu się i nauce opieki nad noworodkiem. No wiesz, te wszystkie niechciane ciąże. Idź do niej jutro. Pewnie przydzieli Ci jakiegoś kujona i cały projekt odwali za Ciebie. 

- Okay, tak zrobię. - Postanowiłam. - O kim tak myślisz?

- O Mery, Oh. Ma dziecko z Lou zamiast ze mną. - Zaśmiałam się na te słowa.

- Ale to tylko symulator i kilkudniowe ćwiczenie. Przeżyjesz. Wyluzuj brat. - Harry zaśmiał się i poszedł dokończyć prace domowe. Następnego dnia z samego rana podeszłam do Pani Windsor i zaczęłam jej wszystko tłumaczyć.

- Podsumowując, Liam jest chory, a ja nie mam drugiej osoby do pracy.

- Rozumiem. Tak się składa, że jeden z uczniów nie ma pary. Oo, nawet przechodzi tędy. Chłopcze, pozwól tu na sekundkę! - Zaczęłam szukać w torbie książki do biologi, bo za chwile miałam mieć sprawdzian i nie zauważyłam kto wszedł do sali. - Nie masz pary, a tak się składa, że obecnie Katrin też. I od teraz, będziecie pracować razem. Katrin, to Niall.

- Tak, znamy się. - Odpowiedziałam widząc uśmiech na twarzy Blondyna. 

*

Sprawa pierwsza: ZMIANA NAZWY BLOGA! Nie Night Changes, tylko... SENSITIVE! Dlaczego? Po prostu mi się nie podoba. Nie określa żadnego z bohaterów. Od początku z góry zaplanowałam, że ulegnie to zmianie. Więc pamiętajcie: SENSITIVE! :) jeżeli Wam się nie podoba to napiszcie, postaram się coś zmienić, ale myślę że jest okay. Z czasem sami się przekonacie ;)

Sprawa druga: ZNÓW DŁUGA PRZERWA! Moim tradycyjnym wytłumaczeniem jest szkoła. Miałam egzaminy próbne i na koniec jeszcze test z geografii. Rozdział był napisany, ale... Zapomniałam go wstawić :p 

1. Czy symulator dziecka zbliży do siebie Nialla i Katrinę?

2. Czy może wręcz przeciwnie?

CZYTASZ=KOMENTUJESZ 

Dziękuję za poprzednie komentarze <3 Chciałabym aby każdy komentował choć jednym słowem. Bardzo o to proszę, dla Was to tylko minutka <3 Mi zależy na Waszej opini, nie na "popularyzowaniu bloga". Muszę wiedzieć co Wam się podoba, co nie, czego unikać następnym razem. Bez Was nie byłoby bloga!